Ludzie–ogrody

Chciałbym się karmić tak, jak was czasem karmię. Nie martwić się, że za słodkie. Stykać ze sobą brzegi kieliszków tylko z radości. I tak myśleć, że jest dobrze, że zazwyczaj wystarcza wszystkiego, że zwykle jest w sam raz. Słońca, malin, wody w kranie, pszczół i czasu. Dbać o siebie po prostu, rozpieszczać się bez wstydu, was rozpieszczać z radością. Jak ludzie-ogrody, spokojnie, bo może rośliny boją się mniej.