Drugie Międzynarodowe Triennale Rysunku Studenckiego
Rondo sztuki 04.05.2017

Drugie Międzynarodowe Triennale Rysunku Studenckiego

Nadesłano prace rysunkowe 278 autorów. Jury selekcyjne, pod przewodnictwem prof. Pawła Frąckiewicza, dopuściło do drugiego etapu 156 prac 119 autorów. 3 lutego 2017 roku Jury Nagród, któremu przewodniczył dr Paweł Warchoł wyłoniło 14 finalistów konkursu. Wernisaż i wręczenie nagród w poniedziałek 8 maja o 18.00 w Rondzie Sztuki.

Międzynarodowe Triennale Rysunku Studentów Wyższych Szkół Artystycznych po trzech latach od inauguracji wchodzi do historii jako wartościowe doświadczenie, konfrontujące jakość i kondycję rysunku w wielokulturowym spojrzeniu twórczych środowisk akademickich. Druga odsłona przeglądu udowadnia sens kontynuacji takich porównań, wpisując się w międzynarodowy dyskurs o rysunku jako wartości kształtującej fundament rozwoju artystycznego i fundament świadomości jego nadawców.

Triennale potwierdza swoją wagę i znaczenie, nie tyle w dyskursie, co we – wciąż trwającym – sporze o miejsce tego medium w edukacji artystycznej wobec naciskających go działań alternatywnych (cyfra, wideo, komputer..).
Przy wyborze prac nominowanych do nagród, podczas drugiego etapu konkursu widać było siłę r ó ż n i c y poszczególnych poetyk. Różnicy, która broniła własnych, odrębnych spojrzeń. To, co różniło indywidualne postawy i ich projekcje w bardzo szerokim wachlarzu stylistyk, świadczy o dużym potencjale wewnątrz dyscypliny, wobec czy wbrew programom poszczególnych szkół. Wybór jest zawsze wyborem, jest deklaracją subiektywną, a dopiero wystawa, stając się nagrodą i świętem rysunku wyzwolonego, daje możliwość zarówno analitycznej refleksji całości, jak i autorskich pojedynczości w wywalczonej dla siebie przestrzeni galerii. Bezpośrednia konfrontacja prac na ekspozycji pozwala wyłuskiwać takie postawy, w których wychodzenie z pewnego klucza może przełamywać tabu, stereotyp Pracowni, a buntując się tworzyć własną hierarchię wartości.

Siła rysunku tkwi także w r ó ż n i c y pomiędzy ekspansywną wędrówką po nowych terenach, a stałymi powrotami do korzeni, do pierwowzoru, do natury. Taki dylemat rozpiętości znaczeń był mocnym argumentem żywotności i rozwoju dyscypliny podczas konkursowych rozstrzygnięć. Przekraczając granice, rysunek stąpa po terytoriach niepewności, ale w granicach decyzji własnych, świadomych takich aneksji, przejęć i zawłaszczeń. Niezależnie od swych przekroczeń rysunek jawi nam się w swej czystości istnienia, w wyzwolonym osobnym bycie i w takiej uniwersalnej, bezkompromisowej projekcji chcielibyśmy go widzieć zawsze.

Janusz Karbowniczek

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi.