Zajęcia w pracowni spełniają specyficzne zadanie. Polega ono w głównej mierze na przekonaniu przyszłych artystów grafików, że kolor ma znaczenie i nawet jeśli stosowana przez nich gama kolorystyczna jest mocno zawężona, to jej wybór powinien być świadomy. W trakcie roku akademickiego studenci mierzą się z układem składającym się z martwej natury i modela. Ta klasyczna metoda pracy pozwala na naukę malarskiej interpretacji tego, co widzialne, zwłaszcza na początkowym etapie studiów. Obrazy powstające w oparciu o taki pracowniany układ są pretekstem do rozmów o kompozycji, interpretacji motywu, anatomii i charakterze modela, a także sensie obrazu i jego umiejscowieniu w kontekście sztuki współczesnej. Poruszane są również malarskie zagadnienia technologiczne. Oprócz pracy wykonywanej w trakcie zajęć w uczelnianej pracowni studenci zobowiązani są do odrabiania prac domowych na zadane tematy. Jest to niezwykle ważna część nauczania, która ma na celu zrozumienie tematu i zinterpretowanie go w sposób niebędący prostą ilustracją problemu. Istotne jest również samodzielne myślenie studenta i powiązanie tematu z otoczeniem, w którym młody człowiek funkcjonuje. Pracownia nie jest miejscem, w którym student musi jasno określić swoją postawę wobec malarstwa i wyboru użytych środków. Jest to wyjątkowy czas, w którym można i należy popełniać błędy oraz szukać swojej drogi twórczej. Najistotniejszy jest sam proces, intensywna praca, bo tylko dzięki niej student może dowiedzieć się najwięcej o sobie i o tym, co stanie się w przyszłości tematem przewodnim jego twórczości.
