Malarstwo I roku

Malarstwo jako forma twórczości plastycznej obejmuje ćwiczenia z zakresu obserwacji zastanego lub wykreowanego świata i jego rejestracji w postaci kombinacji kolorystycznych. Podstawowym założeniem zajęć jest praktyczne rozwijanie technik oraz poznawanie terminów związanych z malarstwem tradycyjnym, odwołującym się do doświadczeń wielkich mistrzów tej dziedziny. Obserwacja i próby zrozumienia szeroko pojętego obrazu, którego należałoby szukać w fotografii, kinie, teatrze i życiu codziennym, a także świadomość własnej pracy, to równie ważne cele stawiane studentom. Student kończący kształcenie na pierwszym roku powinien dysponować dobrym warsztatem malarskim, umieć korzystać z doświadczeń innych artystów i mieć rozeznanie we współczesnych trendach artystycznych z naciskiem na dokonania malarskie. Malarstwo jako technika plastyczna skupia w sobie specyficzne środki wyrazu, które w zderzeniu z innymi dziedzinami plastyki, jak np. grafika czy rysunek, mogą ewoluować i zmieniać swoje dotychczasowe znaczenie. Zasadniczym elementem takiej ewolucji techniki jest eksperyment. Dzięki wykorzystaniu rozmaitych narzędzi w specjalnych metodach pozyskiwania śladów, a także na skutek łączenia nowych – znalezionych – wartości malarskich, mogą tworzyć się samoistne jakości plastyczne. Nadrzędną wartością, jaka towarzyszy procesowi edukacji artystycznej studentów pierwszego roku, jest kształtowanie się ich indywidualnych charakterów, a co za tym idzie także postaw twórczych. Przebieg zajęć oraz prowadzenie korekt mają charakter bardzo indywidualny. Główny nacisk w programie nauczania kładziony jest na pracę z modelem. Jednym z jej elementów jest precyzyjne studium anatomiczne, które ma nauczyć swobody manualnej podczas pracy, dostarczyć wiedzy o anatomii ludzkiej, a także dać punkt oparcia dla idei realizowanych na dalszym etapie studiów. Studenci wykonują prace w dowolnej technice malarskiej, nie pomijając narzędzi czy metod stosowanych w innych technikach. Pozwala to na urozmaicenie warsztatu, tj. narzędzi plastycznych (i w konsekwencji także efektu końcowego dzieła), a w głównej mierze wywołuje dyskusje na temat granic danej techniki. Prace malarskie obejmują nie tylko badania anatomii człowieka, ale też jego otoczenie i kontekst, w którym dany model jest osadzony. Ważnym problemem artystycznym staje się relacja między portretowaną osobą a przedmiotami, tłami i przestrzenią.