![Karolina Gałuszka]()
Karolina Gałuszka
Wzory ogniem. Osika powszechnie używana jest jako materiał na zapałki. Ten fakt doprowadził do eksperymentów z ogniem i tworzeniem za jego pomocą wzorów na powierzchni łyka.
Arkusz łyka jest moczony w wodzie przez minutę, następnie wkładany w płomień
i przesuwany, tak aby dym osadził się równomiernie i pokrył całość sadzą. Następnie łyko jest ponownie wkładane do wody - sadza odrywa się od łyka, rozpada na mniejsze kawałki i zostaje w wodzie.
Po kilkukrotnym powtórzeniu procesu, wkładając łyko do wody, gęsto dryfujące w niej czarne fragmenty można osadzić na powierzchni łyka, tworząc niepowtarzalny wzór.
Po osuszeniu i zaprasowaniu wzór staje się trwały.
![Marta Gabiga]()
Marta Gabiga
Farbowanie osiki
Wykonano kilka prób z farbowaniem osiki pokrytej różnymi naturalnymi produktami. Próbki pokryte stearyną zafarbowały się nierównomiernie, przez co na łyku utworzył się ciekawy wzór. Wykonano więcej prób z różnymi barwnikami (kurkuma, cebula, czarna herbata, sok z porzeczki (25%). Próbki pokryte zostały nierównomiernymi warstwami wosku, następnie zanurzone w wodzie z barwnikiem, farbowane w ostudzonej wodzie przez 24 godziny.
![Marta Żmija]()
Marta Żmija
Wodoszczelny materiał
Projekt jest próbą przygotowania tworzywa plastycznego z wiórek osikowych, łatwego do formowania, które po wyschnięciu będzie odporne, trwałe i nie będzie przepuszczało wody. Materiał jest w pełni naturalny, nie zawiera sztucznych klei czy toksycznych substancji, więc może mieć kontakt z żywnością. Używanie go przy produkcji jednorazowych opakowań mogłoby wpłynąć na wykorzystanie plastiku w tym obszarze. Podczas eksperymentów było poszukiwane spoiwo, które po połączeniu z drobnymi wiórkami osikowymi pozwoli uzyskać samoutwardzalną plastyczną masę. Do stworzenia spoiw najlepiej używać nietoksycznych składników takich jak cukier, mąka czy żelatyna. Próby były mniej lub bardziej udane, porażki pozwoliły na opracowanie prawidłowych proporcji i składników. Udało się przygotować wiele próbek materiałów, które zostały poddane próbie wytrzymałościowej, zwracając uwagę na wodoszczelność.
![Maria Paperz]()
Maria Paperz
Podkład pod rozrost kiełków.
Eksperyment polegał na wykorzystaniu łyka osikowego jako podkładu pod rozrost kiełków w warunkach domowych. W ramach eksperymentu wykonano próbki: z osikowej wełny drzewnej, z juty z łykiem osikowym oraz z włókniną. Próbki były codziennie podlewane i poddane obserwacji. Kiełki na podkładzie z samej wełny drzewnej wyrosły szybciej i były najwyższe. Materiał drzewny okazał się wystarczająco chłonny i dobrze neutralizował zapach kiełków.
![Magdalena Szumigaj]()
Magdalena Szumigaj
Założeniem projektu było ponowne wykorzystanie filcu stosowanego do produkcji ubrań. W procesie wytwarzania odzieży niewykorzystane ścinki naturalnego materiału są wyrzucane. Ponieważ naderwane włókna nie nadają się do ponownego wykorzystania, jednym z założeń była całkowita dekonstrukcja pierwotnej struktury. Celem projektu jest zatem nadanie materiałowi drugiego życia i wytworzenie nowej jakości na bazie starego. W połączeniu z naturalnym spoiwem jakim jest skrobia ziemniaczana powstał twardy materiał o różnorodnej barwie narzuconej i strukturze.
![Adriana Pietraszek]()
Adriana Pietraszek
Celem projektu jest pozyskanie w warunkach domowych wełny wegańskiej, alternatywy wełny owczej. Włókna miałyby być pozyskane z roślin łatwo dostępnych. Por i seler naciowy poddano suszeniu i gotowaniu, następnie moczeniu w wybranych substancjach: oliwie z oliwek, occie jabłkowym, wodzie i wodzie z agarem. Eksperymenty miały na celu określenie, która z metod umożliwia pozyskanie pojedynczych elastycznych włókien o zwartej strukturze.
![Aleksandra Ślęczka]()
Aleksandra Ślęczka
Inspiracją do projektu był zapach, który niczym odciski palców jest niepowtarzalnym, niewidzialnym kodem. Zapach może przywoływać emocje, gdyż każde miejsce, osoba i wspomnienie posiadają swą woń. Wełna stała się nośnikiem zapachów, które mają być zatrzymane na dłużej. Zapachowe kapsuły składają się z owczej wełny i żywicy.
![Magdalena Nedyńska]()
Magdalena Nedyńska
Projekt powstał z połączenia wełny owczej oraz młóta browarnianego. Efektem jest wyjątkowy materiał. Oba składniki zostały połączone w oparciu o metodę wytwarzania papieru czerpanego. Włókna wełny tworzą wiązania wewnętrzne, zapewniają elastyczność i odporność na rozrywanie. Młóto natomiast, stanowi spoiwo i naturalny klej. Nadaje materiałowi charakterystyczną, ziarnistą strukturę. Uzyskane arkusze tworzywa są w pełni organiczne i biodegradowalne. Łatwo przyjmują naturalne pigmenty, dzięki czemu można uzyskać arkusze o różnym zabarwieniu.
![Sonia Łuszczyńska]()
Sonia Łuszczyńska
Projekt Łąka to ukłon w kierunku ludowych wartości Beskidu Śląskiego oraz tamtejszych łąk i hal, na których wypasa się owce. Materiał ma przypomnieć o zatraconych wartościach i potrzebach pasterstwa. Został pozyskany poprzez spilśnianie w tradycyjny sposób warstw wełny z dodatkami suszonych kwiatów i traw. Wytworzona w ten sposób struktura wewnętrzna tkaniny posiada różnorodną fakturę, zapach oraz naturalną barwę.
![Monika Kaminiów]()
Monika Kaminiów
Inspiracją do stworzenia projektu stała sią natura, z której pozyskiwane są nie tylko włókna wełny, ale także barwniki. Na projekt składa się trzydzieści jeden naturalnie farbowanych próbek wełny czesankowej. Były one barwione przyprawami, wywarem z liści, a także esencjami z korzeni. Z wybranych kolorów powstało pięć kompozycji, które przewrotnie zostały zatytułowane nazwami dań. Sznurkowe „menu” składa się z przystawki: „sałatka jesienna”; zupy: „orientalny krem pomidorowy”; drugiego dania: „wege-curry”; deseru: „sorbet owocowy” oraz napoju: „herbata owocowa”.
![Adrianna Oset]()
Adrianna Oset
Próbki materiałowe – włókna pozyskane z liścia i „schabu” rogożynowego oraz nitka rogożynowo – woskowa powstała w wyniku skręcania włókien. Pałka wodna charakteryzuje się włóknistą budową łodygi, dlatego postanowiono sprawdzić możliwości włókiennicze surowca.
Eksperyment składa się z 2 etapów – w pierwszym pozyskujemy włókno, w drugim poddajemy skrętowi włókna w celu otrzymania nitki. Niezbędnym składnikiem eksperymentu jest woda. Inne potrzebne składniki to 8–10 g sody oczyszczonej i 5 g wosku pszczelego.
![Karolina Kruszewska]()
Karolina Kruszewska
Celem projektu było otrzymanie kształtu bez wyplatania. Tak powstała forma z masy krochamalowo-rogożynowej inspirowana tulipanem. Proces wyplatania odbywa się za pomocą formy. W trakcie obróbki rogożyny pozostaje wiele resztek, które można ponownie wykorzystać. Propozycja pozwala na wykorzystanie materiału w sposób bezodpadowy.
![Marta Dworak]()
Marta Dworak
Przedmiotem projektu było opracowanie materiału z różnych części pałki wodnej, który znalazłby zastosowanie w budownictwie i wykończeniu wnętrz. Celem eksperymentów było zaproponowanie alternatywy dla materiałów drewnopochodnych. Efektem projektu jest opracowanie paneli warstwowych składających się z warstwy nośnej, izolacji akustycznej i warstwy dekoracyjnej.
![Marta Waluś]()
Marta Waluś
Projekt miał na celu eksplorację biomateriału roślinnego jakim jest rogożyna (ścięta pałka wodna). Duża zawartość celulozy oraz jej włóknisty charakter dała pole do analizy rośliny pod kątem papierniczym.
![Patrycja Małek]()
Patrycja Małek
Pałka wodna jest rośliną inwazyjną, która bardzo łatwo rozrasta się w niewymagających warunkach. Niektóre kraje zaczęły już wykorzystywać jej potencjał jako biomateriał. W Polsce aktualnie nikt nie zastanawia się nad jej zastosowaniem, chociaż mamy bardzo dużo zanieczyszczonych zbiorników wodnych, które można byłoby dodatkowo oczyścić posadzeniem w nich pałki wodnej.
Materiał wykorzystuje wszystkie elementy rośliny. Liście i łodygi należy zmielić. Bulwę przerobić na skrobię, która złączy zmielony materiał. Następnie sprasować. Niewypalony materiał może służyć jako forma izolacji. Wypalony jest trwalszy i może pełnić funkcję budowlaną.
![Oliwia Otręba]()
Oliwia Otręba
Projekt czerpie z tradycji robienia wianków i kadzideł na różne okazje. Tak powstała kolekcja wianków na różne okazje, m.in. na narodziny, ślub czy śmierć.
Zioła zostały zmieszane z rogożyną, która stanowi główną strukturę formy za pomocą naturalnego kleju stworzonego na bazie mąki, cukru, wody i octu.
Narodziny (najjaśniejszy): bukwica zwyczajna (chroni przed czarami, ułatwia poród), pokrzywa i babka lancetowata (chronią przed złem, uzdrawiają), szałwia, koniczyna i mięta (zdrowie i mądrość).
Ślub (środkowy): ruta (młodość, płodność), lawenda (miłość, czystość), nagietek (miał odwracać „uroczny wzrok”), chaber i stokrotka (dekoracja), dzika róża (miłość).
Śmierć (ciemny): wrotycz (towarzysz umierającego), wrzos i szałwia (ochrona), mięta (oczyszczenie), pokrzywa i jasnota biała (ochrona przed złem).
![Adrianna Oset]()
Adrianna Oset
Osikowy pumeks z kompozytu osikowo-sodowego powlekany woskiem pszczelim. W wielu podaniach ludowych osika jest traktowana jako magiczne drzewo o czarodziejskich właściwościach, które odgania złe uroki. Pewne źródła podają, że drewnem osikowym nacierano sobie części ciała. Osika ma także wiele właściwości leczniczych – w szczególności kora topoli osiki, która pomaga m.in. na dolegliwości skórne. Do wytworzenia naturalnego pumeksu z osiki potrzebne są: zmielone wiórki osikowe, soda oczyszczona (30 g), kwasek cytrynowy (15 g), skrobia z tapioki (5 g), olej jojoba (5 ml) i wosk pszczeli do zaimpregnowania pumeksu.
![Małgorzata Pawul]()
Małgorzata Pawul
Nawęza to słowiańska forma biżuterii spełniająca rolę amuletu i talizmanu. Podczas eksperymentów materiałowych udało się wytworzyć naturalną sklejkę łączoną klejem z żelatyny i octu. Jednocześnie okazało się, że płaty osikowe pod wpływem temperatury zmieniają kolor i zostały użyte do produkcji sklejki. Różne głębokości frezowania słowiańskich symboli w płycie pozwoliły na ukazanie odcieni brązu. Powstałe elementy biżuterii dopełniło użycie naturalnego lnianego sznurka. Osikowe nawęzy to projekt, w którym osika łączy wierzenia naszych przodków z nowoczesnym postrzeganiem świata.
