Rysunek I roku

Nadrzędną rolę w powstaniu dzieła odgrywa pomysł jako przyczyna jego powstania. Dlatego idei powinien być podporządkowany warsztat (środki plastyczne) oraz wykorzystywane tworzywo, materiał. W tak pojętym systemie tworzenia szczególną wartość należy przypisać rysunkowi, gdyż oznacza on obserwowanie, analizowanie i projektowanie. Rysowanie definiuje wzajemne proporcje pomiędzy elementami. Wyodrębnia cechy i składniki określonych zjawisk wizualnych, sprzyja rozwijaniu wyobraźni niewerbalnej, obrazowej. Proces kształcenia obejmuje problematykę związaną ze studium postaci ludzkiej, martwą naturą i pejzażem oraz z realizacją swobodnych tematów wykorzystujących bogaty asortyment środków wyrazu. Zamierzenie jest takie, by rysunki realizowano z myślą o przestrzeni, co prowokuje przeniesienie pracy twórczej poza pracownię, anektowanie przestrzeni koniecznej do wykonania konkretnego zadania. Podłożem rysunku nie musi być wyłącznie papier, może się nim stać wiele otaczających nas materii, jak np. ściana, podłoga, ziemia, powietrze. Konsekwencją takich działań mogą być wytwory przekraczające granice techniki rysunkowej, przejmujące pewne cechy charakterystyczne dla innych technik, np. malarskich czy rzeźbiarskich. Podstawą relacji między prowadzącymi zajęcia a studentami jest otwarty dialog, który pozwala na wspólną analizę dzieła oraz wyraźne określenie przez studenta swojego stanowiska i punktu widzenia.