Nieobecność
Beata Stankiewicz, Krzysztof Rzeźniczek, Wojciech Woźniak prezentują swoje prace w Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy.
Opuszczone wnętrza mieszkalne, niszczejące budynki użyteczności publicznej, wyludniony miejski pejzaż – tworzą przestrzenie nieobecności i zarazem w osobliwy sposób zaakcentowanej, ponadczasowej obecności.
W najnowszych dziełach Krzysztofa Rzeźniczka, wykładowcy ASP w Katowicach, najczęściej zobaczyć można opustoszały, nocny widok małego miasteczka, z elementami infrastruktury drogowej, wysepką z pojedynczym drzewem, słupem oświetleniowym. Niekiedy pojawia się w nich samotna postać lub stojący na poboczu samochód. W ostrym, sztucznym świetle zwyczajne otoczenie i zaistniałe w nim, nawet przypadkowe sytuacje i przedmioty tworzą tajemniczy, pobrzmiewający surrealistycznym niepokojem klimat.
Moje obrazy pomimo tego, że bardzo rzadko pojawia się na nich ludzka postać, opowiadają właśnie o człowieku. O czasie bezruchu i ciszy, w który wpada miasto, gdy wszyscy śpią. O konfrontacji cywilizacji z naturą. Te nocne pejzaże jawią mi się czasem niby martwe natury ułożone wprost na ulicy, wyłuskane z ledwo poskromionej ciemności rzeczy zyskują znaczenie symboliczne: samochód, witryna sklepowa, latarnia stają się alegoriami tymczasowości, przemijania, atrybutami wątłości ludzkiego losu, podczas gdy rośliny, drzewa, krzaki, trawa, mimowolnie trwają pośród tej rekwizytorni, niby niewzruszone metafory cyklu życia, przecząc wszystkimi swoimi symbolicznymi znaczeniami martwej strukturze miasta. Nocą czuję się jakbym znalazł się w innym miejscu. Noc kieruje do wnętrza, to pora wyciszenia zmysłów, wyizolowania, introwersji. Dla mnie to przestrzeń poza czasem, poza historią, moja metafizyczna pauza.
Krzysztof Rzeźniczek, fragm. tekstu z katalogu do wystawy „Nieobecność”
Krzysztof Rzeźniczek
- doktor sztuki
- adiunkt
- doktor sztuki
- adiunkt