Ad Lucem – do światła. Dorota Nowak-Rodzińska.

“...silny blask - paraliżujący, uniemożliwiający postrzeganie świata, atakuje najbardziej wrażliwy na niuanse zmysł. Na moment tracisz zdolność rozpoznawania kształtów a nawet zdolność widzenia. Nie pomaga odruchowe zamknięcie oczu. Pod powiekami kolejne, zapętlone uderzenie, jak z matrycy powtarzają się kolejne świetliste kształty, na granicy bólu... Światło jako składnik otaczającej nas przestrzeni jest substancją naturalną i oswojoną, częścią złożonej realności.

Jasność służy do porządkowania przestrzeni, pozwala odnaleźć się w bezkresie, stwarza poczucie bezpieczeństwa. Jakkolwiek rozmaite doświadczenia światła, dotyczą zawsze sfery poznanej, ujętej z perspektywy człowieka czy miejsca. Jego właściwości wpływają na binarny odbiór świata: światło-mrok, dobro-zło, prawda-fałsz aż w końcu życie i śmierć.

Co jednak dzieje się w momencie rozbicia otulającej nas rzeczywistości i wyodrębnienia jednego pierwiastka. Nowak-Rodzińska odrzucając towarzyszącą jej dotąd figurację, nadaje nowe tropy interpretacyjne, kieruje w stronę obiektywnej fabuły. Nie są to jednak obrazy abstrakcji, bo motyw jak żaden inny bliski jest absolutnie każdemu odbiorcy, gdyż doświadczenie światła jest najbardziej pierwotnym przeżyciem człowieka, rozpoczynającym się wraz z momentem przyjścia na świat. Nie możesz nie rozumieć, nie znać nie wiedzieć, światło po prostu jest i było czy będzie to się okaże, ale jest absolutnie elementarną podstawą egzystencji organizmów żywych, a tym samym ich częścią.

Światło to substancja uniwersalna jak dotychczas niespecjalnie reglamentowana i nie figurująca w żadnych taryfikatorach. Zabieg przesunięcia na widza osobistej interpretacji, a zatem jego całkowicie subiektywny odbiór, jest zabiegiem prowokującym do postrzegania świata zmysłami, sięgnięcia do własnych odniesień, doświadczeń a zatem stworzenie nowych, indywidualnych, kontekstualnych narracji.

Pozornie uporządkowany żywioł rozchodzący się promieniście lub tworzący liniową jasną smugę sprawia, że obcowanie z grafikami Nowak-Rodzińskiej staje się niezwykle intensywnym, zmysłowym a nawet hipnotycznym doznaniem. Podczas gdy światło elektryczne skutecznie konkuruje z naturalnym dostajemy wyjątkowy, wizualny ekwiwalent artystyczny na czas długich, zimowych wieczorów”.
Kuratorka: dr hab. Olga Pałka-Ślaska