Adam Romaniuk - Powidoki znaku
Na wystawę "Powidoki znaku" składa się wyselekcjonowany zbiór prac prof. Adama Romaniuka z ostatnich 15 lat, zrealizowanych w technice druku cyfrowego (cykle „Powidoki”, „Karnawał”, „Depozyt”, „Dialog”, Falochron”, „Podobieństwa”), a także dzieło o charakterze intermedialnym pt. „Powidoki – Jagielnica”, przygotowane specjalnie na okoliczność wystawy w Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim.
Twórczość Adama Romaniuka jest ściśle związana z jego przebiegiem kształtowania się talentu, procesem dojrzewania wrażliwości artystycznej oraz projektów dydaktycznych realizowanych na uczelniach w Katowicach i w Radomiu. Precyzja Jego języka bierze się z warsztatu, który znakomicie opanował dzięki współpracy z firmą „Canson”. Prowadząc badania różnych aspektów podłoży papierowych tej firmy, doszedł do rezultatów, które pozwoliły mu na osiągniecie niezwykłej wirtuozerii, tak w formie artystycznego wyrazu jak i w aspekcie warsztatowo-technologicznym. Każda propozycja autora niesie w swoim obrazie cyfrowym konglomerat emocji i formy plastycznej, która zawsze wyrasta z korzeni biologicznych i sytuuje się w przestrzeni natury. Prezentowany zestaw prac jest istotnym wydarzeniem nie tylko w kulturze grafiki polskiej, ale również, na co szczególnie chciałbym zwrócić uwagę, w obszarze tradycji kultury wizualnej Śląska. Mam świadomość, że propozycje autora nie do wszystkich dotrą w sposób bezkolizyjny. Prace autora, z którymi mamy możliwość obcować, są opisami zdarzeń, których autor doświadczył w sposób bezpośredni, czyli fizycznie lub też powstały w sferze jego wyobraźni.
Autor prezentuje na wystawie ostatni okres swojej twórczości 2002-2017.
Cykl prac zatytułowany „powidoki”, zapoczątkowany w 2002 roku, był wynikiem jego eksperymentów graficznych związanych z tym zjawiskiem optycznym. Była to próba odtworzenia obrazu sczytywanego z siatkówki oka oraz śledzenie przekształcania formy podczas zanikania obrazu. Pojawienie się nowego warsztatu cyfrowego umożliwiło mu materializację tych form graficznych.
Druga część wystawy ma charakter metaforyczny. W przykładowym cyklu „Tańczący z wilkami” autor posłużył się osobliwą metaforą w celu przedstawienia znanego wszystkim zjawiska społecznego.
Również tematykę cykli prac: „Jagielnica – powidoki”, „Sfora”, czy „Dialogi” osadza w prehistorii rodziny, dalekiej od aktualnego miejsca zamieszkania, oraz w formach obrazowania przywołujących znaki dzieciństwa i dojrzewania. Tutaj dostrzegam dwa poziomy aktywności jego pamięci (a chwilami prapamięci): sferę dotycząca jego rodziny, mocno zaszyfrowaną, oraz sferę technologiczną wynikającą z jego doświadczenia i praktyki zawodowej.
Aleksander Olszewski
Uroczysta prezentacja wystawy: 6 maja 2017 r., godz. 18.00