CATCH ME IF YOU CAN! | Pierwsza odsłona w Rondzie Sztuki

Wystawowy miniserial o artystycznych alterego i zmyślonych postaciach.

Czy da się oddzielić artystkę od jej dzieła? W czasach AI generowanych tożsamościi
nieskończonych ilości kreacji w mediach społecznościowych pozostanie ‘wiernym samemu sobie’ brzmi jak anachronizm. Czy nie lepiej zanurzyć się w rzecze spekulacji powołując do życia poczet osób, person i alter ego?

Nawiązując do estetyki MTV lat 90-tych, ekipa telewizyjna Déjà vu TV w osobie kamerzysty i redaktora – Horacego – ustanowi pozornie przewidywalne ramy: wywiad, sondę, rozmowę przed kamerą. Te ramy zostaną jednak nadwyrężone przez ingerencję dwójki aktorów. Scena, którą rozkręcą, stanie się czarną dziurą czystego nonsensu, zasysającą kolejnych ludzi i prowokującą nieoczekiwane reakcje. Sytuacja ta powinna się odegrać kilka razy w ciągu dnia, za każdym razem w podobny, ale jednak inny sposób, co wprowadzi wrażenie déjà vu, o które nam chodzi.

Horacy Muszyński (ur. 1994) to absolwent Filmu Eksperymentalnego na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie. Laureat Artystycznej Podróży Hestii 2017, nagrody festiwalu Młode Wilki 16 oraz zdobywca Grand Prix festiwalu Kocham Dziwne Kino (2019). Jego filmy pokazywane były m.in. w ramach 68. Cannes Film Festival (2015), Film Polska Berlin (2016), Szczecin European Film Festival (2016), Krakowskiego Festiwalu Filmowego (2017), Przeglądu Sztuki Survival (2019). Artysta intermedialny działający na pograniczu filmu, performansu i wideo artu. Do swoich realizacji wprowadza elementy wykraczające poza odtwórczość roli – tak jak w filmie Dolly, w którym aktorzy grający rodzinę pozostawali w przypisanych im relacjach również poza planem filmowym; w ID Horacy wynajął aktora, który przez tydzień zastępował go w prawdziwym życiu. Jego źródłem inspiracji są filmy klasy B drugiej połowy XX w. Jest autorem serialu Miasteczko Kletno inspirowanego Twin Peaks oraz horroru Kishonia.

Od czasów Herostratesa ludzkość pragnęła silnych gestów, które zapewniających miejsce w historii– OK, może Herostrates nie jest najlepszym przykładem, ale rozumiesz, o co mi chodzi, prawda? Z jednej strony dążymy do osiągnięcia pewnej formy nieśmiertelności, z drugiej strony szukamy możliwości pominięcia wszystkich nudnych, sztywnych zasad i granic narzuconych przez późny kapitalizm. Ta wystawa zabiera nas w podróż przez grupowy portret fałszywych charakterów, nieistniejących postaci i alter egos stworzonych przez artystów z różnych hemisfer i kontekstów.

osoby artystyczne: Horacy Muszyński, Sebastian Mikoś, Tina Hrevušová.