NATURA FORMY
Wystawa prezentuje poszukiwania relacji między człowiekiem a światem pozaludzkim, eksplorując formę jako kluczowy element organizujący rzeczywistość. Twórcy, łącząc realizm z abstrakcją, badają granice między rzeczywistością a iluzją, nawiązując do tradycji artystycznej i testując jej współczesne interpretacje.
Prezentowane na wystawie prace malarskie mają stanowić próbę odnalezienia wzajemnych powiązań, relacji i napięć zachodzących pomiędzy szeroko rozumianą domeną człowieka a sferą świata pozaludzkiego. Projekt ten, osadzony na pograniczu sztuki i refleksji filozoficznej, koncentruje się na poszukiwaniu głębszego zrozumienia formy jako fundamentalnego elementu organizującego zarówno rzeczywistość świata ożywionego, jak i nieożywionego. Osoby uczestniczące w wystawie podejmują wyzwanie uchwycenia tego, co ulotne i nieuchwytne – strukturalnych wzorców nadających kształt naszemu światu.
Celem wystawy jest ukazanie różnorodnych perspektyw na formy towarzyszące nam w codziennym życiu oraz próba zrozumienia ich natury i składowych elementów. Twórcy skupiają się nie tylko na wiernym odtwarzaniu rzeczywistości, ale także na jej dekonstrukcji i testowaniu granic tego, co wydaje się znane i zrozumiałe. Prezentowane prace odzwierciedlają proces badawczy, w którym sztuka staje się nie tylko narzędziem estetycznym, lecz także poznawczym.
Na wystawie można zobaczyć zarówno realistyczne obrazy, wiernie oddające świat przyrody, jak i abstrakcyjne kompozycje, będące wynikiem artystycznej interpretacji i wyobraźni. Wśród nich znaleźć można wizje ciała, pejzażu czy wody – elementów, które symbolicznie odzwierciedlają relacje między człowiekiem a światem. Takie podejście pozwala twórcom eksplorować granice między rzeczywistością a iluzją, między tym, co konkretne, a tym, co efemeryczne.
Niektóre prace nawiązują do ikonografii sztuki nowożytnej i nowoczesnej, prowadząc subtelny dialog z tradycją artystyczną. Połączenie klasyki z nowoczesnością sprawia, że wystawa staje się przestrzenią refleksji nad dziedzictwem kulturowym oraz miejscem, w którym widz może zanurzyć się w wielowymiarowej narracji, łączącej przeszłość z teraźniejszością. W ten sposób dzieła stają się nie tylko estetycznym doświadczeniem, lecz także punktem wyjścia do głębszych przemyśleń nad rolą sztuki we współczesnym świecie.