W Pracowni Projektowania dla Tożsamości podejmowane są działania mające na celu uświadomienie studentom ich roli jako projektantów odpowiedzialnych za współuczestniczenie w procesie kształtowania tożsamości miejsca w ujęciu przestrzennym, kulturowym i społecznym.
Podejmowane zagadnienia są realizowane w trzech modułach programowych, uwzględniających wiedzę z obszarów: projektowania tożsamości wizualnej, projektowania wystaw, kształtowania otoczenia, projektowania doświadczeń oraz budowania narracji.
Pierwszy dotyczy budowania tożsamości marki i obejmuje analizę przedmiotu i jego kontekst, projekt znaku i logotypu, aplikację znaku w przestrzeni z możliwością transformacji kształtu znaku dla dwu i trójwymiarowych nośników identyfikacji, a także pełną dokumentację projektu.
Drugi dotyczy projektowania cyfrowych i przestrzennych nośników informacyjno-promocyjnych i koncentruje się wokół umiejętnego odczytywania wartości kulturowych oraz efektywnego i oryginalnego przekazywania treści.
Trzeci stanowi kontynuację wcześniej podjętych zagadnień z uwzględnieniem projektowania całościowych systemów tożsamości wizualnej i ich funkcjonowania w przestrzeni publicznej (miejskiej, wystawienniczej).
Celem kształcenia jest zwrócenie uwagi studentów na wartości tkwiące w rodzimej kulturze, poznawanie własnej tożsamości, zachęcenie do czerpania inspiracji z lokalnego dziedzictwa materialnego i niematerialnego. W programie nauczania podkreślane są także aspekty projektowania zrównoważonego: szacunek dla lokalnych społeczności i środowiska.
Program pracowni zakłada współpracę z podmiotami zewnętrznymi (samorządami, instytucjami, fundacjami, firmami), dając możliwość weryfikacji umiejętności projektowych w kontaktach z klientem i w konkretnych warunkach.
Student w pracowni rozwija umiejętności:
– pogłębionej analizy zagadnienia ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu społeczno-kulturowego i historycznego;
– odczytywania wartości budujących tożsamość pod względem formalnym, funkcjonalnym i semantycznym;
– formułowania wyzwania projektowego, zawierającego założenia i zakres projektowy;
– budowania narracji oraz doboru adekwatnych mediów i nośników identyfikacji;
– interpretacji wartości i treści abstrakcyjnych we własnych projektach za pomocą współczesnego języka wizualnego;
– kreatywnego rozwiązania zagadnienia projektowego (poszukiwanie alternatywnych, oryginalnych rozwiązań);
