Pracownia interpretacji literatury

ŻYCZĘ POWODZENIA

Para małżonków od lat mieszkających razem utrzymuje ze sobą kontakt głównie poprzez
wymianę listów. Również przedmioty stanowiące wyposażenie ich wspólnego domu stają się
nośnikami tego specyficznego dialogu - przejmują głos. Tworzą w ten sposób wizualną reprezentację ich korespondencji.
Próbki odręcznie pisanych wiadomości, jakie małżonkowie na co dzień wymieniali między
sobą, zostały poddane analizie psychografologicznej. Jej wynikiem jest opracowanie zawierające charakterystykę osoby nr 1 i osoby nr 2.
Narracja projektu została zbudowana w odniesieniu do autentycznych przedmiotów silnie z nimi związanych. Codziennie pielęgnowanej przez kilkadziesiąt lat palmy czy ulubionej szklanki do picia herbaty Madras. To wyobrażenie łączącej ich relacji. Próba opowiedzenia prawdziwej historii mojej rodziny, babci i dziadka. Rozgrywanej w trzypokojowym mieszkaniu urządzonym w kolorze różowym. Od ścian, przez płytki kuchenne i łazienkowe, aż po wyposażenie. Opis przestrzeni, w której wspólnie przebywali bez użycia słów.

instalacja składa się z odlewów gipsowych: szklanka 7 x 10 cm, liść palmy 100 x 100
cm, talerzyk 2 x 8 cm, kafelki kuchenne 37 x 32 cm, wazon 12 x 37 cm, skarbonka PKO
9 x 9 x 5 cm, maszynka do golenia 4 x 12 cm oraz ekspertyzy grafologicznej osoby nr 1 i
osoby nr 2, 2019

Analiza rękopisów osoby nr 1.

Z przeprowadzonej analizy dostarczonego rękopisu, wynika, iż jego autor jest ambiwertykiem. Pismo prostopadłe, to pismo najbardziej wyprostowane, ludzie piszący w ten sposób starają się widzieć więcej i wskazywać kierunki, gdzie powinno się dalej podążać.
Piszących tego rodzajem pisma określa się, jako ludzi rozsądnych, dobrych organizatorów, mało spontanicznych w działaniu i niepotrafiących działać żywiołowo.
W kontaktach z innymi wyraźnie kierują się umiarem i logiką, starając się przy tym utrzymać
dystans wobec otoczenia oraz zachować niezależność. Wykazują cechy przywódcze, mogą
zajmować stanowiska menedżerskie. Mają zdolności zarządzania zasobami ludzkimi. Nie
sprawia im trudności wydawanie poleceń czy nadzorowanie pracy innych. Nie lubią natomiast, gdy same muszą wykonywać czyjeś polecenia, ale potrafią się do tej sytuacji przystosować. Osoby piszące takim rodzajem pisma, charakteryzują się bardzo silną wolą, są zrównoważone wewnętrznie. Nie poddają się wpływom środowiska. Są konsekwentne w działaniu. Mają bardzo wysokie poczucie samodyscypliny, ale jednocześnie oczekują od innych ludzi, aby przestrzegali ogólnie przyjętych zasad. Potrafią harmonijnie połączyć podświadomość z intelektem. Autor rękopisu często posiłkuje się intuicją, ale nie zapomina
również o zdrowym rozsądku. Osoba namiętna, śmiała, może również wykazywać tendencje
do przesadności, zadufania i autorytatywności, ceniąca sobie chwile samotności, jako sposób
na odreagowanie trudnych sytuacji. Nieprzywiązująca zbytniej wagi do własnych interesów, ale za to skora do pomocy innym.
Męcząca i stresująca jest natomiast potrzeba nagłego podjęcia decyzji, która w konsekwencji i tak jest strzałem w dziesiątkę. Dużą zaletą autora rękopisu jest umiejętność dyplomatycznego postępowania oraz wychodzenia z opresji bez szwanku.
Typ konstruktywny, człowiek myślący precyzyjnie potrafi zrealizować każdy plan i zlecone zadanie. Ceni konwenanse, szanuje autorytety.

Analiza rękopisów osoby nr 2.

Z przeprowadzonej analizy dostarczonych rękopisów, wynika, że ich autor jest ekstrawertykiem. Ludzie pochylający pismo w prawą stronę, uwielbiają działać. Posiadają
duży temperament jednak bardzo łatwo tracą kontrolę działając emocjonalnie. Do życia podchodzą z entuzjazmem. Pragną wolności i niezależności jednak łatwo ulegają cudzym
wpływom. Są ciekawi świata zewnętrznego. Ich działania determinowane są głównie przez
uczucia, są bardzo ekspansywni w działaniu, rzadko planują swoją przyszłość, rządzi nimi poziom adrenaliny we krwi. Im wyższy, tym szybciej i energiczniej działają, prą do przodu, nie oglądając się za siebie. Znakomita większość ludzi pochyla pismo w prawo. Działanie ma u nich przewagę nad myśleniem.
Typowy ekstrawertyk przypisuje główne znaczenie natychmiastowemu zaspokojeniu swoich pragnień za pomocą działania. Kontakty z innymi ludźmi są jego największą potrzebą. Stosunki międzyludzkie są dla nich ważniejsze od zarobków. Ekstrawertycy wybierają najczęściej zawody, które pozwalają na kontakty z ludźmi. Znajdujemy wśród nich nauczycieli, opiekunów socjalnych, sprzedawców, lekarzy, polityków itp. Często są uczuciowi i sentymentalni i okazują to innym ludziom.
W podejmowaniu ważnych decyzji przeważnie przekładają uczucia nad rozsądek. Bardzo
cierpią z powodu utraty bliskich i zaprzyjaźnionych osób, swoje cierpienia uzewnętrzniają.
Straty starają się powetować przez pozyskanie nowych przyjaźni, a jeśli chodzi o utratę małżonka, to najczęściej zawierają szybko nowy związek. Z reguły są to aktywni, odznaczający się szerokim wachlarzem zainteresowań ludzie, których męczy kontemplacja i rozmyślanie. Autor rękopisu jest człowiekiem pobudliwym, żywotnym i aktywnym.
To optymista potrafiący cieszyć się życiem.
Ma wysokie aspiracje, chętnie przejawia inicjatywę, pełen zapału, a nawet czasem wojowniczy. Jednocześnie jest człowiekiem trochę próżnym, łakomym, czasem bywa też leniwy.

„Niepamięć "to zbiór ponad 2000 fotografii pochodzących z internetowych aukcji jednego z popularnych serwisów ogłoszeniowych, pozwalającego na zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży. Prezentowane zdjęcia są zakupem pochodzącym z rąk kilkudziesięciu wystawiających z całej Polski, a ich cena to około 12 groszy za sztukę.

Problematyka pamięci jest dzisiaj jednym z najważniejszych tematów eksplorowanych przez artystów. Jednak dyskurs genealogiczny niekoniecznie odnosi się tylko do próby zrekonstruowania egzystencjalnych wydarzeń z życia jednostki, lecz staje się dzisiaj swoistym projektem badawczym. Artyści starają się odnieść do historii opisującej życie i przeszłość całych grup społecznych, próbując znaleźć odpowiedź na fundamentalne pytania o status tożsamościowy zbiorowości, w której żyją, a także badają w jaki sposób przenosi się on na sferę wizualnej reprezentacji. Magdalena Niemiec, studentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, w Pracowni Interpretacji Literatury dr hab. Grzegorza Hańderka, w swoim projekcie pt. „Niepamięć” wykorzystuje własną kolekcję ponad dwóch tysięcy zdjęć, które pozyskała na aukcjach internetowych jednego z bardziej popularnych serwisów ogłoszeniowych. W zdecydowanej większości są to prywatne i niejednokrotnie bardzo osobiste fotografie, zapewne stanowiące w przeszłości istotną część rodzinnych albumów. Wydarte z familijnego kontekstu i ochrony, pamiątki wystawione na aukcji stały się przedmiotem konsumpcyjnego obrotu. Odarcie ich z domowej i uświęconej osobistą pamięcią aury staje się przyczynkiem do rozważań nad zjawiskiem przenikania się we współczesnym świecie domeny prywatnej i publicznej. Uwidacznia się tutaj także aspekt voyeuryzmu współczesnej kultury, w której jej uczestnicy godzą się na to, aby ich życie było częścią wielkiego medialnego spektaklu. Projekt Magdaleny Niemiec jest konstatacją tej sytuacji, a jednocześnie artykułuje zagrożenia, jakie towarzyszą fragmentaryzacji naszego życia, które staje się ledwie wyimkiem w narracji przemieszania i miksowania obrazów codziennego życia.
Grażyna Tereszkiewicz

„Głównym elementem łączącym wszystkie moje działania jest obserwacja, która wykształciła się poprzez specyficzną zamkniętą przestrzeń, w której się wychowywałem. Mieszkam na terenie zalewowym, który z jednej strony otoczony jest starorzeczem a z drugiej strony Wisłą. Podczas powodzi teren ten zamienia się w wyspę. Ulica Do Koła dookoła otoczona jest rzeką. Izolacja spowodowała u mnie silną potrzebę ciągłego przemieszczania się i poznawania nowego terenu. Postanowiłem okrążyć Wisłę, która przez pierwsze lata była dla mnie granicą świata. Podczas wyprawy badałem zależności i powiązania między różnymi zjawiskami występującymi w terenie jak również tymi, które istnieją we mnie.”
Krzysztof Piętka

„Uważam rozczarowanie za najbardziej skarnawalizowane uczucie i przedstawiam widmową sytuację balu, który odprawiam w swoim pokoju."
Anna Aderek

Poszerzony kadr jest otwartym i wielowątkowym projektem tworzonym przy współpracy z młodzieżą ze świętochłowickiego gimnazjum nr 3 w dzielnicy Lipiny.

Kilkumiesięczna praca o charakterze partycypacyjnym, miała na celu przedstawienie dzielnicy poprzez prace artystyczne uczestników koła filmowego „Oskar”. Projekt bazuje na relacjach międzyludzkich, porusza problemy społeczne, angażuje twórców i odbiorców. Jest świadectwem tego, że kreatywne myślenie poprzez sztukę poszerza horyzonty, staje się narzędziem i wytwarza nowe perspektywy.

W pierwszym działaniu przyjęliśmy za cel przeprojektowanie wizerunku miejsca, wykorzystując przy tym grafikę cyfrową w wirtualnej rzeczywistości. (Efekt pracy jest obecnie do obejrzenia na stronie internetowej projektu). Podczas pracy nad panoramą powstała gra słowna Lipiny-Filipiny, która z czasem urosła do roli klucza całego projektu.

www.poszerzonykadr.prv.pl